കവിത
പി. ആര്‍. രജിത
നടക്കാനിനിയുമേറെയുണ്ട്‌ -
താങ്ങുവാന്‍ കാതങ്ങളിപ്പഴും ബാക്കിയാണ്‌ -
പക്ഷെ വയ്യ ! പിന്നിട്ട നാളുകള്‍, ദുരന്തങ്ങള്‍
ഈ വഴിയില്‍ ഇനിയുമെത്രയെത്ര കാഴ്ചകള്‍ ?
പാതിവഴിയിലേറെയും കണ്ണടച്ചും
പിന്നെയെന്‍ നാവിനെ കെട്ടിയിട്ടും
തലയും കാലും മൂടുന്ന നീളന്‍ കുപ്പായത്തിണ്റ്റെ
ഉള്ളറകളിലഭയമന്വേഷിച്ചു ഞാന്‍!
എനിക്കു മുകളില്‍ റാഞ്ചിപ്പറക്കുന്ന
കഴുകന്‍ കണ്ണുകള്‍ പലതും കണ്ടില്ലെന്നു വച്ചു!
പ്രലോഭനങ്ങള്‍ക്കും ആഭാസശരങ്ങള്‍ക്കും മുന്നില്‍
ഇവിടെയെനിക്കായുധങ്ങളില്ലയിരുന്നു;
ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ കൂടി അവയെനിക്കന്യമായിരുന്നു.
ഈ നഗരത്തിണ്റ്റെ തിരക്കുള്ള വീഥികളില്‍
ഇരുട്ടുമൂടിയ കെട്ടിടത്തിണ്റ്റെ ഇടനാഴിയില്‍
എവിടെയോ അമര്‍ത്തിയ തേങ്ങലുകളും
അവയ്ക്കുമുകളില്‍ നിയമത്തിണ്റ്റെ അട്ടഹാസവും
ഇവിടെ....................
ചുണ്ടില്‍ ചായവും കണ്ണില്‍ പുഞ്ചിരിയുമായി
പകലുകളവസാനിക്കുന്നു; വീണ്ടും രാത്രി -
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന നിലാവെളിച്ചത്തിന്‍
കീറിയ ഉടുപുടവകള്‍ എണ്റ്റെ നാടിനെ മലിനമാക്കുന്നു.
വയ്യ!.... ഇനിയുമിവിടെയിങ്ങനെ
നിര്‍ജ്ജീവമായൊരു മാംസപിണ്ഡമായി-
കണ്ടിട്ടും കാണാതെ, കേട്ടിട്ടും കേള്‍ക്കാതെ-
ഒച്ചിനെപ്പോലെയെണ്റ്റെ പുറന്തോടിനുള്ളിലേ-
ക്കുള്‍ വലിഞ്ഞ്‌, തന്നെ താന്‍ ശപിച്ചും
വെന്തുരുകിയും, വീണ്ടുമീ യാത്ര തുടരുവാന്‍!
ഇവിടെ ഞാനശക്‌തയാകുന്നു;
എണ്റ്റെ സര്‍വ്വ നാഡികള്‍ക്കും തളര്‍ച്ച ബാധിക്കുന്നു ....
ഈ പാതി വഴിയില്‍, എന്തു വേണമെന്നറിയാതെ
ഇവിടെ ഞാന്‍ നിറുത്തട്ടെ !!
* * * *
കവിത
പി. ആര്‍. രജിത
ടി. ടി. സി.
2006 - 2008 ബാച്ച്‌ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനി.
ഇപ്പോള്‍ ബിരുദപഠനം തുടരുന്നു.
No comments:
Post a Comment